زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

ابن وکیع تنیسی





ابومحمد حسن بن علی (متوفای ۳۹۳ق)، معروف به اِبْنِ وَکیع تنّیسی؛ نواده ابن حیّان، ادیب و شاعر مصری قرن چهارم قمری بود. مهم‌ترین اثر از تألیفات او، کتاب المنصف است. وی سرانجام به سال ۳۹۳ق در مصر درگذشت.


۱ - معرفی اجمالی



ابومحمد، حسن بن علی بن احمد بن محمد ضبّیِ تنّیسی، معروف به ابن وکیع (وکیع لقب جدش محمد بود) اصل او از «بغداد» و زادگاهش شهر تنّیس، از نواحی دمیاط مصر بود.
او نواده قاضی محمد بن حلف، معروف به ابن حیّان و شاعری زبردست باطبعی ظریف و روحی سبکبال است. ابن وکیع از این شهر برخاست و شاعر بهار شد و در عین حال، ادیبی منتقد بود. او غزل می سرود و طبیعت را وصف می‌کرد و در شعرش به رندی و لاابالی‌گری تمایل نشان می داد و شیوه زندگی‌اش را بر پایه‌های آن قرار داد و دیگران را نیز به رندی سفارش می کرد.
از تألیفات او، کتاب المنصف است. هم چنین گفته می‌شود: که وی این کتاب را برای جعفر بن فضل بن فرات وزیر، معروف به ابن حنزابه (متوفای ۳۹۱ق) تألیف کرده و دلیل تألیف کتاب هم این بود که متنبّی، از مدح وزیر سر پیچید؛ در حالی که ابن وکیع از سرسپردگان وزیر به شمار می‌رفت.
[۵] فروخ، عمر، تاریخ الادب العربی، ج ۲، ص ۵۸۱.
[۶] فروخ، عمر، تاریخ الادب العربی، ج ۲، ص۵۸۳.


۲ - پانویس


 
۱. ثعالبی، عبدالملک بن محمد، یتیمة الدهر، ج۵، ص۴۰.    
۲. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۲، ص۱۰۴.    
۳. ابن عماد، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب فی اخبار من ذهب، ج۴، ص۴۹۶.    
۴. زرکلی، خیر الدین، الاعلام، ج ۲، ص۲۰۱.    
۵. فروخ، عمر، تاریخ الادب العربی، ج ۲، ص ۵۸۱.
۶. فروخ، عمر، تاریخ الادب العربی، ج ۲، ص۵۸۳.


۳ - منبع



عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۳۵۴.





آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.